Jedną z częstszych sytuacji za jakimi można się spotkać w pracy jest zwykłe, jakby się mogło wydawać potknięcie, które można nazwać też niefortunnym postawieniem stopy. Powstaje zatem pytanie, czy takie zdarzenie jeśli wywołało negatywne skutki dla zdrowia, można kwalifikować jako wypadek przy pracy.

Problemaatyczne jest uznanie, czy zdarzenie takie spowodowane było przyczyną zewnętrzną, która stanowi przesłankę uznania go za wypadek przy pracy.

Z pomocą w interpretacji idzie nam liczne orzecznictwo sądów. Już w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1963 r., III PO 15/62 stwierdzono, że przyczyną sprawczo-zewnętrzną zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny (tzn. taki, który nie wynika z wewnętrznych właściwości człowieka) zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki.

W tym znaczeniu przyczyną zewnętrzną może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, siły przyrody, ale także praca i czynności samego poszkodowanego (np. potknięcie się, niefortunny odruch).Tak więc za przyczynę zewnętrzną należy uznać zarówno działanie maszyny uszkadzającej ciało, jak i uderzenie spadającego przedmiotu, podźwignięcie się pracownika, niezręczny ruch jego ręki powodujący uderzenie i jej uszkodzenie, jak wreszcie potknięcie się na gładkiej nawet powierzchni i złamanie nogi.

Wyłączenie przyczyny zewnętrznej przy wypadku pracownika w czasie i miejscu pracy może być uzasadnione tylko wtedy, gdyby istniały podstawy do ustalenia, że upadek, czy potknięcie się zostało spowodowane schorzeniem pracownika np. łączącym się ze skłonnością do omdleń lub zakłóceń równowagi.

Wskazane wyżej orzeczenie z 1963r. jest wciąż aktualne i cytowane w setkach orzeczeń sądów niższej instancji.